Reedukacija psihomotorike

Šta je reedukacija psihomotorike?

Reedukacija psihomotorike nije obična fizička vežba. To je pažljivo osmišljena terapijska metoda koja kombinuje pokret, govor i refleksiju, kako bi se detetu pomoglo da ponovo izgradi unutrašnju povezanost između tela, svesti i okoline.
Kroz promišljeno vođene pokrete, koji se uz to i imenuju, dete dobija priliku da doživi telesnu celovitost, osvesti svoje pokrete i prostora u kome se kreće, kao i odnos prema drugima.
Ovaj pristup, primenjen individualno ili u grupi, posebno je koristan kod dece sa razvojnim poteškoćama kao što su disharmonični razvoj, dispraksija, poremećaji govora ili učenja, problemima pažnje i samoregulacije, kao i kod specifičnih razvojnih poremećaja .

Zašto reedukacija deluje? – Iz ugla neuropsihologije

• Neuroplastičnost mozga u detinjstvu
Mozak u ranom razvoju je izuzetno prilagodljiv. Sistematsko ponavljanje pokreta, praćeno govorom i emocionalnim povezivanjem, stimuliše uspostavljanje novih neuronskih veza koje podržavaju koordinaciju, pažnju i emocionalnu regulaciju
• Rekonstrukcija ranih senzomotoričkih faza
Kod deteta koje nije u potpunosti osvestilo faze razvoja kao što su telesna celovitost, orijentacija u prostoru i vremenu, reedukacija otvara “telesni dijalog” s terapeutom. Na taj način se aktiviraju i integrišu neuralni obrasci koji su temelj emocionalnog i kognitivnog razvoja
• Verbalizacija pokreta
Kad pokret dobije ime, on prelazi iz sfera nesvesnog u svet svesti i jezika. Time govor postaje alat za refleksiju, planiranje i kontrolu – od ključnog je značaja za decu sa poremećajima pažnje ili teškoćama u regulaciji impulsa.
• Sinteza pokreta, jezika i socijalizacije
Kada dete kroz pokret uči da imenuje radnje, daje uputstva drugima ili komentariše tuđe pokrete, gradi most između motoričkih veština, jezičke sposobnosti i socijalne interakcije. Taj spoj je stabilna osnova za samoregulaciju, komunikaciju i prilagođavanje u društvu

Reedukacija psihomotorike je duboko neuropsihološki utemeljena metoda, dakle ne radi se samo o telu ili vežbi, već o obnavljanju unutrašnjih povezanosti između pokreta, jezika i svesti.
Kroz ponavljanje i osvešćivanje pokreta stimuliše se razvoj novih neuronskih puteva. Pokret postaje vrsta jezika; govor o pokretu učvršćuje kontrolu, refleksiju i komunikaciju. Metoda omogućava detetu da ponovo doživi ključne razvojne faze koje su ostale fragmentirane.

U grupnom kontekstu, prilikom sprovođenja tretmana u grupi, dodatno se neguju socijalne veštine, empatija i osećaj pripadnosti.